Bergen, boten en brommers.... heel veel brommers!

Hallo allemaal,

Weer een update vanuit dat verre Azië, er is weer een hoop gebeurd dus ben bang dat het een lang stuk gaat worden.

Ik ben ondertussen al dik twee weken in Vietnam en mijn route begon hier in Hanoi! Ik verbleef in het Old quarter van Hanoi, het echte vietnamese bestaan toverde keer op keer weer een lach op mijn gezicht. De dames met al hun handelswaar op de fiets of weegschaal systeem, echt geweldig. De krioelende straatjes die een waar dolhof vormen met duizenden brommers... een heerlijke chaos. Buiten het Old quarter sta je ineens in een andere stad, veel moderner en westerser. In twee dagen tijd had ik de hoogtepunten wel bezocht, een bezoekje aan het Ho Chi Minh mausoleum mag niet ontbreken. Helaas heb ik de beste man niet kunnen zien, want het was gesloten. Verder nog een bezoekje gebracht aan de cathedraal en het meer en toen was het tijd voor een volgend avontuur.

Sapa! Sapa ligt in het verre noorden van Vietnam en staat bekend om de bergen bedekt met knalgroene rijstvelden. Ik was er in het regen seizoen dus geen knalgroene bergen, maar modderpoeltjes... niet minder mooi overigens. Ik ben samen met een groep, 3 dagen in Sapa geweest. Dag 1 stond in het teken van eigen invulling, het stadje zelf stelt niet heel veel voor, dus kon ik mij mentaal goed voorbereiden op de volgende twee dagen. Op dag twee stond er een trekking van 20km op het programma! De dag begon ontzettend mistig en regenachtig en dat baarde mij nogal zorgen... ga ik überhaupt wel iets zien deze dagen? Gelukkig trok de mist langzaam weg en werd het een mysterieus berglandschap. Tijdens de trekking wordt je ondersteund door een groep lokale vrouwen. De vrouwen kiezen allemaal een 'toerist' uit en daar wandelen ze mee tot de lunch. In het begin allemaal heel vriendelijk en behulpzaam, tot het lunchtijd is... beter bekend als verkooptijd. Je moet dan wat van ze kopen, omdat ze je zo goed geholpen hebben. Het opdringerige maakt het wat vervelend, maar het hoort erbij. Na de groep wandel dames, kwam er nog een groep die ons niet geholpen had. Bij deze groep zat een superschattig vrouwtje van ik schat 80, maar dat kan hier net zo goed 100 zijn want ze verouderen niet. Ze kwam nog niet eens tot mijn schouder, dus dat is inieminie, maar het was een pittige tante met haar verkoopskills. Niemand wilde meer wat kopen, maar heb de overige dames blij kunnen maken met de overgebleven gekookte eieren van de lunch. Nog nooit zulke blije gezichten gehad voor een gekookt eitje (en heb toch heel wat ontbijtjes geserveerd ;))

Na de lunch liepen we verder zonder hulp en daar hadden vooral mijn groepsgenoten nogal moeite mee... laat ik zeggen dat Nikes zonder profiel niet echt geschikt hiking materiaal is. Van de 11 mensen was ik een van de 3 die niet is gevallen, toevallig allemaal op bergschoenen. Ik heb mijn schoenen veelvuldig de liefde verklaard als ik weer op een steile modderhelling stond. Na 17,8 km was daar de homestay! We bleven slapen bij hele lieve locals. Het eten was werkelijk een feest! Rijst met verschillende soorten roergebakken vlees en loempia's. De avond heerlijk doorgebracht bij het kampvuur en op tijd naar bed want dag 3 mochten we weer 12 km aan de bak. Het ontbijt! Wauwie pannenkoeken met banaan en watermeloen... ik ben mij een klein beetje te buiten gegaan die ochtend, maar iets met veel wandelen en dan mag het enzo. De laatste dag was veel korter, maar voor mij was het de hel! Eerst een uur steil bergop, dan een uur steil omlaag en dan nog een uur! Bergop werden mijn longen weer zwaar op de proef gesteld, toen ik eindelijk als laatste boven kwam, kreeg ik de bemoedigende woorden 'mijn billen en benen staan ook in brand hoor'. Huh? Ik voel niets. Geen lucht, ik krijg geen lucht, aan de rest van mijn lijf ligt het dus gelukkig niet. Bergafwaarts was goed te doen, alleen intensief voor de knieën. Daarentegen waren de groepsgenoten die bij bosjes de berg af glibberde zeer vermakelijk haha. Na dit heftige wandelavontuur was het tijd om weer terug te gaan naar Hanoi. Helaas was de busmanager (ja die hebben ze hier) nogal fan van karaoke... my god drie nummers luidkeels door de microfoon, laat ik zeggen dat hij nog wat lesjes kan gebruiken.... In Hanoi heerlijk warm gedouched en mijn bed in, sapa was te gek!

Volgende stop in het noorden van Vietnam was voor mij Cat ba island. Dit is het vertrekpunt voor boottochten naar Ha Long bay, een hoogtepunt in Vietnam. De busrit ernaartoe was interessant. Omdat passagiers op een bus niet genoeg verdient, stoppen ze om de tien meter om pakketjes op te halen. Hierdoor duurt de busrit minstens een uur langer, heel vermoeiend... dan is er ook nog een incident met mijn backpack haha. Na bus/bus/boot moest Kirsten toch een keertje naar het toilet... ik had mijn tas in de bus geladen en de buschauffeur duidelijk gemeld, dat hij moest wachten en dat ik binnen no time terug zou zijn. Toen ik terugkwam reed de bus incl. mijn backpack weg.... ho ho ho dit was niet de afspraak. Kirsten (1.63m) die een touringbus tegen houdt, het zal er vast hilarisch hebben uitgezien. Toen de bus stopte, vriendelijk verzocht mijn backpack eruit te halen. Zoals de Vietnamese dat zo leuk kunnen was dat niet nodig want SAME SAME. Alle bussen komen op hetzelfde punt uit. Ik ga niet in een bus zonder mijn tas, dus nú dat ruim open... hij was not amused, maar ik wel en daar gaat het om ;)

De tocht naar Ha Long Bay. Ik had een twee daagse luxe cruise geboekt, dus het was tijd om te genieten. Ha Long Bay is een prachtige plek en gelukkig kwam de cruise die ik had op rustige plekken, dus geen enkele andere toerist! We hebben Gekayakt door verschillende grotten, naar afgelegen lagoons, het eten was voortreffelijk en ik had mijn eigen hut met uitzicht op de baai... het was geweldig!

Toen was het tijd om het noorden te verlaten en naar het midden van Vietnam af te reizen. Volgende stop was Hué. Een plek die door veel mensen wordt overslagen, maar ik wil alles zelf zien om te kunnen oordelen. Hué is niet heel spectaculair, maar de oude stad is wel te gek om te bekijken. Ik ben twee dagen in Hué geweest en het was prima. Vervolgens doorgereisd naar Danang, ook door vele niet bezocht. Voornaamste reden is dat alle grote bezienswaardigheden buiten de stad liggen. Danang is heel modern, je waant je even niet in Azië en dat vond ik juist wel lekker. Even geen duizenden brommers die constant toeteren, even geen irritante verkooplui. Ik ben er een dagje geweest en het was top. Heerlijk hostel, leuke mensen, wat wil je nog meer!

Na de wat kortere verblijven op verschillende plekken was ik wel weer toe aan een langere stop. Deze heb ik gevonden in Hoi An! Een klein kustdorpje, overspoeld met kleermakers. Ik kan je vertellen je wordt er heel hebberig van. Hoi An is geweldig! Alle kleine steegjes, felgele/blauwe gebouwen, de prachtige lampionnetjes! Hier kan ik mij nog wel even vermaken.

Nou het waren weer behoorlijk wat belevenissen, maar nu is iedereen weer op de hoogte ;)

Trouwens ik wist niet dat dit bestond, maar heb een brandend verlangen om weer eens een spijkerbroek aan te kunnen trekken haha. Dit gaat gepaard met een ontzettende trek in oude kaas! Ik moet deze verlangens nog maar even de top in drukken met mijn nieuwe Oreo verslaving...

Veel liefs!

Kirsten