Heet als de zon is Saigon!

Hoi allemaal,

Vrolijk Pasen :) Ik wil even beginnen met de maanden voor mijn reis. Hierin werd ik door meerdere mensen en dan vooral mijn omaatje aangevlogen of dat verre Azie wel veilig is. Met de recente ontwikkelingen in deze bizarre wereld ben ik denk ik veiliger hier dan in Europa op het moment! Laten we hopen dat de gekte snel stop en iedereen gewoon kan gaan en staan waar die wil zonder ook maar een beetje angst!

Dat gezegd hebbende ben ik weer drie weken verder in het mooie Vietnam. Mijn laatste verslag verliet in jullie in Hoi an. Hier ben ik 4 dagen geweest en dat was een mooie tijd om het stadje/het strand te bekijken en iets te veel geld te spenderen ;). Na Hoi An ben ik verder getrokken naar Nha Trang.

Nha Trang is een stukje Rusland hier in Vietnam. Je ziet en hoort alleen maar Russen. De menu's zijn russisch en op straat wordt je rustig in het russisch aangespoken. Nou die taal beheers ik niet uitstekend en het kustplaatsje zelf is ook niet bijster interessant, dus snel door!

Dalat! Wanneer je Dalat binnen rijdt voelt het alsof je een skigebied in de Oostenrijkse bergen betreed. Voor iemand die al heel lang niet op wintersport was geweest was dat heerlijk! Dalat was een van de leukste plekken in Vietnam. Ik verbleef in Tiny Tigers, een fantastisch hostel (iedereen die ooit naar Dalat gaat, hier moet je zijn!). De sfeer is geweldig en iedere avond wordt er door de eigenaar een familiediner georganiseerd. Iedereen van het hostel is dan welkom om te smullen van een tafel vol met heerlijk eten! Een iets mindere traditie bij het familiediner is de 1.5L fles rijstwijn die door de hele groep moet worden opgedronken. Rijstwijn is hele sterke alcohol wat waarschijnlijk het beste te vergelijken is met benzine! Ik heb uiteraard braaf meegedaan, maar dat ga ik niet missen ;) De avonden stonden in het teken van 1 gitaar en een hoop gezang en het was te gek! Zo kan ik makkelijk al mijn avonden spenderen :)

In het hostel ontmoette ik Nathalie, een Belgische energiebom! Samen zijn we twee dagen op pad geweest. De Datalan waterval op dag een. Een zeer toeristische waterval met roddelbaan! net buiten het centrum. De roddelbaan was een hoogtepunt en mijn dag kon niet meer stuk! Al ging iedereen wel ontzettend traag naar beneden ;) Om een stukje te kunnen wandelen door het natuurgebied bij de waterval moest je uiteraard betalen... Uhm nee dan maar picknicken in de zon ;) Dag twee was een uitdaging van een ander niveau. De tijger waterval stond op het programma. Hiervoor moet je naar een naast gelegen dorpje met een trein en vanaf daar is het nog een nette 10km wandelen. Uiteraard de eerste Vietnamees die we tegen kwamen stuurde ons de verkeerde weg op, dus 10km + 2. Het was een super leuke wandeling door lokale dorpjes en de mensen waren zeer verrast twee blonde dames te zien wandelen. De waterval was mooi, maar niet spectaculair. Hier geldt dan ook: 'het gaat om de weg ernaartoe en niet de eindbestemming'. Wilde we op tijd terug zijn voor de trein hadden we precies 30 minuten de tijd om uit te rusten en te lunchen. De weg terug was een ander verhaal. Alles wat we op de heenweg hadden gedaald om bij de waterval te komen, moet je uiteraard ook weer omhoog. Dat was wel heftig. Toen we eindelijk halverwege de helling stonden uit te puffen, kwam er een busje voorbij TAXI TAXI. Uhm ja hoor neem ons maar in de zeik! Tot ze echt stopte, we konden mee! Zo werden we helemaal teruggebracht naar Dalat door een tourgroepje! Dat was toch wel heel erg fijn en maakte het een topdag! Na een te gekke tijd in Dalat ben ik verder langs de kust gegaan naar Mui ne.

In Mui ne had ik buiten gewoon interessante dormgenoten... Een gozer die snurkte alsof die ieder moment zou sterven in zijn slaap. De hel!! Een andere had tourette en daar kan hij uiteraard niets aandoen, maar maakt wel dat er nooit een seconde rust was. Daarbij stonden er iedere ochtend drie om 5 uur op om de zonsopgang te bekijken, nou dat was de druppel! Nog nooit zo slecht geslapen in een dormroom. Anyway! Mui ne staat bekend om haar zandduinen zowel in rode als witte variant en ze waren heel mooi. Bij de witte duinen had je de kans om met een quad door de duinen te rijden... Dat laat ik mij geen twee keer zeggen! Als een kleine snelheidsduivel door het zand gecrosst, echt te gek! Bij de rode duinen genoten van een prachtige zonsondergang, wat de duinen nog feller rood doet kleuren! Na al deze plekken was het wel tijd om mijzelf echt te verdiepen in de geschiedenis van Vietnam en er is geen betere plek hiervoor dan Saigon!

Mijn tijd in Saigon begon in het War museum. Een museum vol met USA haat kan ik wel zeggen. Op ieder bordje staat vermeld: 'Bewijs van de zware aggressie van US tegen Vietnam'. Het museum was behoorlijk eenzijdig in de informatie en als je naar buiten komt begin je spontaan te geloven dat het ook echt alleen de Amerikanen waren. Toch heeft mevrouw Berkhout mij dat niet verteld in mijn examenjaar geschiedenis, dus ben ik weer even het internet op gedoken. De oorlog in Vietnam kent alleen maar verliezers, een simpele conclusie voor een heftige oorlog. De volgende dag nog meer geschiedenis en wel bij de Cu Chi tunnels. Een ontzettend slimme constructie van 200km aan tunnelwegen onder de grond gebruikt door de Vietcong voor schuilplaats, wapenopslag en hospita. We mochten ook zelf de tunnel in en zelfs voor mij was het klein! De tunnel is 1.20 hoog en 90 cm breed en daarmee ongeschikt voor de gemiddelde European. Ik was een van de weinige die de volledige 60m onder de grond heeft afgelegd en het was te gek! Maar moet er niet aan denken daar dag en nacht te zitten. Terwijl ik in het zuiden van Vietnam ben hoor ik enkel en alleen maar de muziek uit de Miss Saigon musical door mijn hoofd gaan! Gek dat mijn favoriete musical ineens tot leven komt en ook echt klopt!

Saigon of tegenwoordig Ho Chi Minh City is voor vele de eindbestemming, maar niet voor mij. Ik ben doorgereisd naar de Mekong Delta het plaatsje Can Tho. De reis op zich was wederom een wereldreis op zich. Eerst met de lokale bus naar het busstation, een geschikt kaartje kopen, de juiste bus vinden (er staan er maar 100 op zo'n station), je een weg banen door alle starende locals.... Oke ik zit in de juiste bus! Geweldig hoe er in het Vietnamees een hele lading info wordt verteld en ik gewoon genegeerd wordt... Ach go with the flow! Eenmaal op de plaats van bestemming is het tijd de taxilui van je af te slaan en erachter komen dat er een gratis shuttlebus is! Na zo'n tocht is het altijd weer een overwinning als je in het juiste hostel bent aangekomen ;)

Bij Can tho had ik mij een klein schattig rivier plaatsje voorgesteld. Niets is minder waar! Een enorme stad met 1 miljoen inwoners. Een prima stad overigens en een leuk hostel. De eigenaar nam ons iedere avond mee naar een lokaal restaurantje en het eten was heerlijk! Vanuit Can tho heb ik samen met 8 anderen een boottocht over de Mekong gemaakt. Fantastisch om de floating markets van dichtbij te zien en het leven langs de rivier. Een mooi stukje Vietnam!

Laatste stop voor mij in Vietnam is het eiland Phu Quoc vlakbij de grens met Cambodja. Om ergens te komen op het eiland is een motorbike toch wel een must. Aangezien ik het nog steeds geen strak plan vind om te rijden, was daar het fantastische plan om te fietsen.... Uh ja. Even voor de beeldvorming naar het zuiden van het eiland is 25KM enkele reis. Mijn hemel is was gesloopt en de term zadelpijn heeft ook een geheel nieuwe dimensie gekregen. Ik zal ook nooit meer de Vietnamezen vergeten die mij vreselijk hebben uitgelachen onderweg! Maar he toch maar mooi 50km in de beentjes en mijn workout voor de komende weken ook weer gehad!

Morgen vertrek in naar Cambodja en is ook Vietnam een afgesloten hoofdstuk. Vietnam was mooi en dan vooral het zuiden. De mensen zijn zoveel liever, het weer is mooier en het landschap diverser. Misschien had ik mij te veel verheugd op Vietnam, maar ondanks alles kijk ik met een lach terug op alle belevingen.

Op naar Cambodja!

Lieve groetjes,

Kirsten