Australië, ik heb van je genoten!

Hallo allemaal en nog een heel gelukkig nieuwjaar!

Na 6 weken, 4 staten, 8800 kilometer en ontelbaar mooie herinneringen heb ik Australië weer verlaten. Het was geweldig! Zoveel leuke mensen ontmoet, mooie dingen gezien en van mijzelf geleerd. En dan te bedenken dat dit pas het begin is! Maar ik ga weer even terug in de tijd, want jullie hebben het noorden en midden nog van mij tegoed!

Twee weken geleden kwam ik aan in Darwin en meteen was er al een verschil merkbaar met de oostkust. Het is hier HEET en ontzettend benauwd, maar dit mag de pret niet drukken. Verder is er een grotere diversiteit in etniciteit en dat heeft alles te maken met de indiginous (oorspronkelijk bewoners van Australië) die veel in het noorden en midden leven. Na een dag door Darwin gesjokt te hebben, was het de volgende dag alweer tijd voor een tour. Kakadu en Lichfield national park stonden op het programma een driedaagse groepstour. Ik kan heel kort zijn het was geweldig! Onze ADHD tourguide had een compleet eigen opvatting van het dagprogramma en dit maakte dat we ondanks het regenseizoen heel veel konden zien. Zo zijn we bij een waterval geweest waar al maanden niemand was geweest. Het was een flinke wandeling, daar was opeens verborgen tussen de rotsen en bomen een open water met waterval en geen krokodillen dus dat betekend.... een verfrissende duik! Ook hebben we een boottocht gemaakt over de wetlands. Ontzettend veel mooie vogels en kleurrijke bloemen en krokodillen! Het waren er zoveel dat je er na een tijdje niet eens meer van opkeek! Oh nog een oké.... tja reizen maakt je verwend ben ik bang. Om een lang verhaal kort te maken het was te gek en de groep was superfijn. Tijdens de tour heb ik Zweedse Julia ontmoet en met mijn. Pippi langkous verleden, deed ze mij een beetje denken aan Anika. We hebben ontzettend gelachen! De groep kon het zo goed vinden met elkaar dat we na de tour met zijn alle uiteten zijn geweest en het werd nog een lange avond... Ik heb trouwens ook een nieuwe kwaliteit ontdekt. In de bar waar we waren werden er verschillende spelletjes gedaan waar je bier mee kon winnen (meer water). Beste papierenvliegtuigje, head/tails en bite the box. Laat dat laatste nou helemaal in mijn straatje liggen. Het is dus de bedoeling dat je met je mond een doos van de grond pakt en alleen je voeten mogen de grond raken. Probeer het thuis allemaal even uit.... het is moeilijker dan het lijkt ;) Iedere ronde wordt de doos gehalveerd en tot slot moet je met alleen je mond een velletje papier van de grond halen... Ik werd tweede, story of my life hahah. Het was een superleuk einde van een hele leuke tour.

De volgende dag vertrok ik met de bus naar Alice Springs... 22 uur! Tijdens deze busreis had ik voor het eerst deze trip dat ik mij oncomfortabel voelde als vrouw alleen. Gelukkig had ik een hele vriendelijke buschauffeur die wel een oogje in zeil hield voor de Nederlandse toeriste, dus dat stelde mij wel gerust. De dag dat ik aankwam alleen watdoor het stadje gewandeld. Het stelde niet heel veel voor dus voor de rest een rustig dagje. Soms ook wel eens lekker en de volgende dag rolde ik alweer in de volgende tour, naar Uluru! In de tussentijd was Kerstmis aangebroken, dus werden we warm onthaald door de tourguide met kerstmuts en zuurstokken. Na een hele ochtend rijden wsren we eindelijk bij Uluru... Wauw! Ik val een beetje in herhaling, maar het was best indrukwekkend. Iedereen kent wel de foto's en misschien is het wel eens opgevallen dat het altijd dezelfde kant van de steen is. Dit komt doordat de 'achterkant' heilige plekken bezit die niet op de foto mogen, maar neem van mij aan die plekken zijn eigenlijk nog mooier. Die dag gingen we trouwens van stralende zon, naar zandstorm, naar enorme regenbui, naar keiharde onweer.... dat werd dus niet buiten slapen.

We zouden deze tour overnachten in een Australische Swag. Een iets dikkere slaapzak voor buiten. De eerste nacht werd het een slaapfeestje in de keuken/eetruimte van het kamp. De volgende morgen om 4 uur!!! op om de zonsopgang te bekijken, pfoe ik weet in ieder geval weer waarom ik dat zelf nog nooit bedacht heb! Het was mooi, maar ook wel vroeg haha. Eenmaal terug in het kamp werden we opgewacht door onze tourguide gekleed als stripper kerstman.... het was een interessante ervaring. Zo werden we dus rondgeleid door Kata Tjuta een andere rotsformatie. S avonds een heerlijk kampvuur en kerstdiner en eindelijk slapen in de Swag! Mijn groepsgenoten maakte zich een beetje zorgen over de hardnekkige vliegen in de gebied. Gelukkig werden we gerustgesteld, met de gedachte dat we ons meer zorgen moesten maken over de schorpioenen en dingo's.... Slaap lekker Kirsten! Die nacht ben ik compleet gezandstraald, het zat overal... wanneer je het hoort kraken tussen je tanden is het foute boel. Ondanks dat was het een unieke ervaring. Het is onwerkelijk om midden in de nacht wakker te worden door het licht van de maan en een dingo door het kamp ziet snuffelen, heel bijzonder. De laatste dag stond Kings Canyon op het programma. Deze tocht begon met de opbeurende heart attack hill.... Als je om 5.30 s ochtend onderaan die berg staat zijn dat niet de woorden die je wil horen! Voor mijn was het geen heart attack hill, maar meer mijn-longen-bungelen-bijna-op-de-grond hill. Laten we het er op houden dat ik ben boven ben gekomen, gelukkig was het uitzicht het wel waard. Ook deze tour was super leuk en een hele goede manier om mijn kerst te vieren.

Eenmaal terug in het hostel zat ik met Julia van de Kakadu tour te whatsappen en wat bleek we zaten in hetzelfde hostel! Super leuk en het praat ook wat makkelijker! Savonds stond weer een afsluitende avond met de tour groep op het programma en zij ging met haar groep daar ook naartoe. Ook weer een super gezellige avond! De laatste dag in Alice Springs was alles gesloten vanwege de kerst dus samen met Julia Anzac Hill beklommen voor uitzicht op de stad en verder wat gepicknickt en rustig aangedaan. Savonds vertrok mijn bus weer terug naar Darwin, dus was het weer tijd om afscheid te nemen. Ik heb weer reden om naar Zweden op vakantie te gaan, al is het alleen maar voor de kikkerdans tijdens midsommer.

De busreis terug naar Darwin was interessant... het regende ontzettend veel en de weg werd overspoeld met water. Op een gegeven moment hield de bus er ineens mee op! Daar stonden we dan in de middle of nowhere, met de eerste de beste stad 3 uur vederop! Gelukkig kreeg de chauffeur na 1,5 uur de bus weer aan de praat.

Mijn laatste dagen stonden in het teken van souvenirs shoppen en musea/art galleries.

Zoals ik al zei Australië was fantastisch, maar er zijn nog zoveel plekken waar ik naar toe ga.

Ondertussen ben ik alweer twee dagen op Bali en na een flinke culture shock begin ik mijn weg weer te vinden. Het chaos verkeer, de verkooplui, het onderhandelen, het is een compleet andere wereld! Oudjaarsdag ben ik naar het centrum van Denpensar geweest waar op dat moment een festival was, zo ontzettend druk en ik voelde mij echt als de enige toerist. De weg er naartoe was ook interessant want ik wilde wandelend naar de stad (45 minuten) maar was de eerste straat al verkeerd gelopen haha. Eigenlijk een geluk bij een ongeluk want hierdoor vond ik een super vriendelijke man die mij wel even wilde brengen per scooter... woehoe meteen het echte Balinese verkeer in. Nadat hij mij had afgezet en tien keer gezegd dat ik goed op mijzelf moest passen (hier word ik niet rustiger van kan ik je melden haha), hup de chaos in. Oudjaarsavond was superleuk. In de middag een groep leuke mensen ontmoet en s avonds was het plan naar Kuta te gaan. Helaas was er totaal geen vervoer meer beschikbaar dus werd het een avond in het hostel. Er werd wat muziek gemaakt, gedronken en om 12 uur het dakterras op voor een prachtig uitzicht over Bali, een super einde van het jaar.

Nieuwjaarsdag dag wilde ik nog een poging wagen naar Kuta te gaan, maar ook nu was er geen vervoer beschikbaar. Gelukkig was er een jongen van het hostel die mij wel kon brengen. Uiteindelijk heeft hij mij per scooter het hele zuidelijke deel van Bali laten zien, van verlaten stranden tot tempels. Het was te gek! Met 80 kilometer per uur door het verkeer, moet zeggen dat ik af en toe met samengeknepen billen achterop zat. Maar ik heb het weer overleefd :D en als deze dag een voorboden is voor heel 2016 dan wordt het een goed jaar!

Het is een beetje lang geworden sorry, maar ik maak een beetje te veel mee.

Hele lieve groetjes en op dat het nieuwe jaar voor iedereen wat moois te bieden heeft!

Kirsten